داستان سربازی ستارگان فوتبال - کوه سفید

به گزارش خبرنگاران، ماه گذشته سون هونگ مین، ستاره تاتنهام، برای شروع سه هفته خدمت سربازی در کشور خود کره جنوبی، به کمپ دریایی کشورش رفت. او به طور موقت لباس فوتبال خود را با یک لباس رزمی تعویض کرده و در زمان حضور در آن جا در معرض گاز اشک آور قرار خواهد گرفت. به تمرین رژه مشغول خواهد بود و از موانع آتشی عبور خواهد کرد.

همه مردان توانا در کره جنوبی باید دو سال در خدمت ارتش باشند اما سون پس از کمک به کشورش توانست در بازی های آسیایی 2018 مدال طلا را کسب کند و اکنون فقط در دوره آموزشی در خدمت سربازی خواهد بود.

در حالی که فوتبال به دلیل بحران ویروس کرونا متوقف شده است، سون دوران سربازی خود را سپری خواهد کرد. با این حال ستاره اسپرز اولین فوتبالیستی نیست که در اوج کار خود به کشورش خدمت می کند. ستارگان دیگری نیز بودند که زمین فوتبال را با پادگان های ارتش عوض کرده اند و یا مقداری به ارتش کشورشان کمک کرده اند ...

تیمو تینیو

سون حتی اولین بازیکن اسپرز نیست که یک دوره خدمت نظامی را پشت سر می گذارد. هافبک پیشین تاتنهام نیز مجبور شد در خدمت کشورش باشد اما در همان مراحل ابتدایی کار خود را انجام داد.

در فنلاند، کلیه مردان بالغ مناسب برای یک دوره خدمت سربازی یا خدمات نظامی استخدام می شوند. او فقط 16 ساله بود که از او دعوت شد تا به خدمت برود. او قبل از آن مورد توجه منچستریونایتد قرار داشت ولی این اتفاق باعث شد تا او نتواند به یونایتد برود.

او در شرح این اتفاق گفت: من چند مسابقه بازی کردم، چند گل به ثمر رساندم زیرا من در آن زمان مهاجم بودم و آن ها می خواستند که من قرارداد امضا کنم، اما من گفتم: من باید خدمت ارتش خود را انجام دهم. او وقتی کار خود را تمام کرد، به باشگاه فرانسوی اوسر رفت. وی در ادامه با ساندرلند ، بیرمنگام و تاتنهام و هم چنین در آژاکس و نیویورک ردبولز بازی کرد.

اریک کانتونا

اسطوره منچستر یونایتد فعالیت فوتبال خود را به سرعت هنگامی که یک سال پس از اولین حضور حرفه ای خود شروع کرده بود، به ارتش فرانسه فراخوانده شد.

او اولین کار خود را برای اوسر در سال 1983 انجام داد اما 12 ماه بعد مجبور شد به کشور خود خدمت کند. با این حال فراخواندن او، مانع از بازی کانتونا نشد زیرا او مرتباً برای تیم ارتش بازی می کرد.

دو سال پس از پایان خدمت خود در سال 1995، کانتونا اولین بازی بین المللی خود را برای فرانسه انجام داد. استعداد وی باعث شد تا او به لیگ برتر انگلیس برود و کانتونا بازی های پیروز در لیدز و منچستر یونایتد را ثبت کرد. وی در سال 1997 پس از کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر تحت سرمربیگری سر الکس فرگوسن بازنشسته شد.

پاول ندود

برنده توپ طلا در سال 2003 یکی از بهترین بازیکنان نسل خود بود و در طول 13 سال حضور در ایتالیا برای لاتزیو و یوونتوس خیره کننده ظاهر شد. اما در اوایل دوران بازیگری او بود که ندود خدمت نظامی خود را به اتمام رساند.

در سال 1990، او پس از چهار سال به دوکلا پراگ، باشگاهی که توسط ارتش اداره می شد قرض داده شد. پس از اتمام این کار ، او در اسپارتا پراگ، لاتزیو و یوونتوس دوران درخشان و خوبی داشت.

ستاره های ایتالیایی

خدمات ملی در ایتالیا تا سال 2004 اجباری بود. این بدان معنی است که برخی از بزرگ ترین بازیکنان برای کمک به کشور در طول حرفه خود به خدمت فراخوانده شده اند.

پائولو مالدینی و روبرتو مانچینی در سال 1988 خدمت خود را در کنار هم انجام دادند در حالی که الساندرو دل پیرو و فابیو کاناوارو در سال های 96 - 1995 خدمت کردند. آن ها همچنین برای تیم ملی ارتش ایتالیا بازی کردند که هر دو سال یکبار در جام جهانی رقابت می کرد.

جیانلوکا ویالی در سال 1987 ایتالیا را به پیروزی در جام ارتش های جهان رساند اما دل پیرو و کاناوارو نتوانستند پیروزیت خود را در زمین خانگی در رم در سال 1995 به دست آورند و در مرحله یک چهارم نهایی 2-1 از قبرس باختند.

نکته جالب این که ایتالیا این مسابقه را با هفت مرد به پایان رساند که چهار بازیکن از جمله دل پیرو و کاناوارو کارت قرمز دریافت کردند.

بروس گروبلار

دروازه بان پیشین لیورپول دوران سربازی پرماجرایی داشت. او تازه نوجوان بود که در سال 1975 به اردوگاه زیمبابوه فراخوانده شد تا در جنگ بجنگد. در مصاحبه ای با گاردین در سال 2018، هنگامی که از او خواسته شد اولین بار را که یک مرد را کشته است ، شرح دهد گفت: اولین بار هنگام غروب خورشید، سایه هایی را در بوته دیدم. تا زمانی که سفیدی چشم های آن ها را نبینید، نمی توانید چیزهای زیادی را تشخیص دهید. تیراندازی شدید وجود داشت. پس از اتمام آتش سوزی اجساد را در همه جا مشاهده می کنید. اولین باری که همه چیز در معده شما از دهان شما بیرون می آید.

باب پیزلی گروبلار را بعد از درخشش در وایتکپس به خدمت گرفت. او پیش از بازنشسته شدن در سال 1994، شش قهرمانی چشمگیر لیگ، سه جام حذفی و یک جام اروپا به دست آورد.

لئو یاشین

قبل از این که یاشین بزرگ ترین دروازه بان جهان شود، او در مسکو تولید کننده اسلحه بود. در سال 1941، یاشین هنگام حمله نازی ها به روسیه به جنگ در شوروی پیوست. وی در سن 12 سالگی در یک کارخانه مشغول کار بود و برای سربازان اسلحه و قطعات وسایل نقلیه ساخت. مردی که در موقعیت درواز بانی متحول شد ، بیش از 320 بازی برای دینامو مسکو و 78 بازی برای تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی از جمله بازی در چهار جام جهانی انجام داد.