عکس ، مشهورترین گربه تهران را بشناسید - کوه سفید

خبرنگاران - پریسا نوری: امینه اقدس یکی از زنان حرمسرای ناصری به علت علاقه وافری که به برادرش داشت فرزند او را بیشتر مواقع به حرم می برد. این طفل که علاقه زیادی به گربه داشت، در اندرون با چند گربه بازی می کرد که یکی از آنها همان ببری خان بود. اما چه شد که ببری خان عزیز دل شاه شد؟ معیرالممالک در خاطراتش دراین باره نوشته: ناصرالدین شاه به تبی سخت دچار می گردد و در بستر بیماری می افتد. ببری خان که تازه بچه به جهان آورده بود به اقتضای طبیعتش می خواست جایشان را تغییر دهد. هنگامی که یکی از بچه ها را به دندان گرفته و از کنار بستر شاه گذشت، امینه اقدس به درون اتاق آمد و دری را که گربه از همان به درون آمده بود، بست. گربه همین که راه بیرون رفتن را بسته دید چند بار دور بستر شاه چرخید و سرگردان ایستاد. امینه اقدس این حال گربه را تعبیر به خیر کرد و به شاه گفت: قربان، امشب سلامتی تان را به دست می آورید. از خوش اقبالی گربه، اول صبح تب شاه قطع شد و شاه این موضوع را با حضور گربه مرتبط دانست و ببری خان عزیزکرده شاه شد.

قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

جوجه کباب؛ غذای مخصوص ببری خان

به دستور شاه، گردن بند الماس گرانبهایی به گردن ببری خان آویختند و او دارای پرستار مخصوص شد که موظف بود ببری خان را روزی یک بار در کالسکه مخصوص دربار بنشاند و به گردش ببرد. عزیزالسلطان، ملیجک دربار، در خاطراتش درباره ببری خان نوشته است: شاه این گربه را خیلی دوست داشت و برایش پرستار و له لِه مخصوص گذاشته بود. آبدارباشی برای ببری خان مثل شاه غذا می آورد. در سفرها هم برای گربه از تخت روان مخصوص استفاده می شد و منزل به منزل او را همراه شاه می بردند. بعلاوه آن گربه غالبا بر سر سفره شام و ناهار شاه می نشست و هر روز یک دست جوجه کباب غذای مخصوصش بود که مانند غذای قبله عالم در ظروف مخصوص گذاشته می شد.

در روایت ها آمده است غذای ببری خان قبلا به وسیله امین السلطان آبدارباشی کنترل می شد تا مبادا نامطبوع باشد یا دشمنان و بدخواهان در غذایش زهر ریخته باشند، چرا که به علت علاقه وافری که شاه به این حیوان اهلی داشت، ببری مورد حسد و بخل بسیاری از درباریان قرار گرفته بود. ببری را هفته ای یک بار به حمام می بردند و وقتی در راهرو و هال کاخ های قاجار حرکت می کرد، هرکس که بر سر راهش بود، خود را کنار می کشید تا مبادا گربه عزیزکرده ناراحت گردد و خبرچین ها ناراحتی او را به عرض شاه برسانند.

ببری خان و عریضه ها

هنگامی که درباریان و کسان دیگر مورد غضب شاه قرار می گرفتند متوسل به ملیجک می شدند تا از مرگ و غضب شاه نجات یابند، اما زمانی رسید که اندازه شکایات زیاد شد و شاکیان مجبور شدند به ببری خان متوسل شوند. حسین لعل در کتاب ملیجک؛ عزیزدردانه شاه شهید آورده است: غیر از ملیجک، ابزار دیگری نیز دستاویز شاکیان و عریضه نگاران شد از جمله ببری خان، گربه قشنگ و براق قبله عالم. وقتی درباریان و زنان حرم خواسته ای داشتند، روی کاغذی می نوشتند و به گردن ببری خان می آویختند. شاه عریضه را هرگاه به گردن ببری می دید باز می کرد و می خواند و حاجت شاکی را برآورده می کرد و اگر کسی خلعت و انعامی می خواست فورا می داد.

بر این حسب، چه عزل و نصب هایی به وسیله این عریضه پذیرفته می شد و چه بسیار محکومان به مرگ با وجود این گربه نجات پیدا می کردند و گاهی هم زیر تیغ جلاد می رفتند. از این رو مورخان و حتی نزدیکان شاه بر این اعتقاد استوارند که شاه نقش عاشق گربه را بازی می کرد. حتی زمانی که شاه وارد حرم می شد و اذن جلوس می کرد گربه هم در پی شاه وارد می شد و اگر روی دامان یکی از زنان می نشست، آن زن به خود بسیار افتخار می کرد و خوشوقت می شد که شاید شاه به خاطر گربه به او نظر و توجهی بکند.

انتها ببری خان

در بعضی از روایت ها آمده است که روزی ببری خان به همراه شاه برای شکار راهی جاجرود شد و بیماری سخت گرفت. او را به دارالخلافه برگردانند تا بلکه آب و هوای تهران باعث بهبودی اش گردد، اما گربه تلف شد. درباریان بدن ببری خان را با پارچه ای ابریشمی پیچانده و در باغ دفن کردند و تا 10 روز نیز کسی جرات نداشت که خبر مرگ گربه را به شاه برساند.

بعلاوه در روایت دیگری هم نقل شده که عده ای از درباریان از روی حسادت گربه را دزدیدند و نابودش کردند.