چگونه با حیوانات وحشی رو به رو شویم؟ - کوه سفید

برای دوستداران طبیعت گردی، روبرو شدن با حیوانات مهاجم اجتناب ناپذیر است و دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد. خوشبختانه برخوردهای خطرناک در حیات وحش بسیار نادر هستند و در حقیقت احتمال خشمگین شدن سگ دست آموز همسایه و حمله آن به شما، بیشتر از حمله خرس یا پلنگ در جنگل است. رفتار حیوانات مهاجم غالبا قابل پیش بینی است و راه های زیادی برای متوقف کردن آن و برطرف خطر وجود دارد.

بیشتر حیوانات مهاجم به جز گربه سانان، تمایلی به حمله بی علت و شکار انسان ندارند. درواقع تنها انسان است که با هدف تفریح و تفریح به ردیابی و تعقیب حیوانات می پردازد و شکار آن ها را نشانه قدرت و افتخار می داند. حیوانات تنها به علت ترس یا دفاع از خود و حریمشان به انسان حمله می نمایند. اگر مورد حمله حیوانی مهاجم قرار گرفتید، جان شما در گروی مهار ترس و سرعت عمل است. خونسردی و تمرکز، باارزش ترین سرمایه های شما برای جان به در بردن از موقعیت های خطرناک هستند.

سگ

سگ ها از گذشته دور در خدمت انسان بوده اند و به همین علت رفتار و خلق وخوی آن ها کاملا شناخته شده است و به راحتی می توان یک سگ خشمگین را وادار به عقب نشینی و تسلیم کرد. معمولا سگ ها فقط برای دفاع از قلمروشان رفتارهای تهاجمی از خود بروز می دهند. رایج ترین موارد حمله سگ ها در هنگامی است که دوچرخه سوارها با فاصله کم از محدوده املاک خصوصی عبور می نمایند و حیوان خانگی وفادار برای دور کردن متجاوزین، به تعقیب آن ها می پردازد. عکس العمل ناخودآگاه در قبال حمله سگ، فرار کردن است که این کار فرصت خوبی برای گاز گرفتن مچ پا به حیوان می دهد و گاهی نیز به گیر افتادن سگ در بین پره های دوچرخه و زخمی شدن دوچرخه سوار و سگ منتهی می گردد.

واکنش مناسب و امن در چنین مواقعی، توقف ناگهانی است. با آرامش از دوچرخه پیاده شوید و از آن به عنوان سپری بین خود و حیوان مهاجم بهره ببرید. فریاد بزنید نه یا برو و با دست راه برگشت را به سگ مهاجم نشان دهید. در چنین مواقعی باید به سرعت تسلط وبرتری ذهنی خود را به حیوان اثبات کنید و با رفتار تحکم آمیز به حیوان تربیت شده نشان بدهید که از حد خود خارج شده است.

در تمام مدت با اعتمادبه نفس کامل رفتار کنید. به خاطر داشته باشید که مهاجم یک سگ اهلی است و بعد از چند هزار سال همزیستی و خدمت به انسان، اطاعت از دستورات شما برای این حیوان یک خصوصیت فطری محسوب می گردد. این واکنش در 90 درصد موارد، حداقل باعث توقف سگ مهاجم خواهد شد. بعد از نشان دادن این واکنش، درحالی که همچنان از دوچرخه به عنوان سپر استفاده می کنید، به آرامی از محل دور شوید. در بیشتر مواقع این کار شما به فروکش کردن خشم سگ منجر می گردد.

خرس سیاه

بیشترین قربانیان حمله خرس های سیاه را نیز دوچرخه سوارها تشکیل می دهند. یک خرس سیاه را در نظر بگیرید که در میان بوته های جنگلی با آرامش مشغول خوردن میوه های وحشی است که درخشش نور خورشید منعکس شده از روی قسمت های براق دوچرخه و صدای تایرها، برایش مزاحمت ایجاد می نماید. اگر بوته ها مانع فرار سریع حیوان شوند، ممکن است گمان کند که در تله افتاده است و هیچ چیز خطرناک تر از یک حیوان وحشی در بند نیست.

در چنین موقعیتی با آرامش و بدون هیچ حرکتی، صبر کنید که خرس سیاه راه فرار را پیدا کند که البته اصلا کار آسانی نیست. چراکه اولین واکنش غریزی انسان در روبروه با خطر، سندروم فرار یا مبارزه است. در این شرایط انتخاب طبیعی شما و خرس هراسان، اجتناب از برخورد است و طبعا سعی خواهید کرد که به یاری دوچرخه به سرعت از محل دور شوید. این کار را نکنید چراکه در بیشتر مواقع خرس سیاه از دوچرخه سریع تر حرکت می نماید.

به جای فرار کردن، از دوچرخه پیاده شوید و با لحنی آرام و صدایی واضح با خرس صحبت کنید. تأسف خود را از برهم زدن آرامش حیوان هیجان زده بیان نموده و در همین حین دوچرخه را بین خود و خرس حائل کنید. در این حالت می توانید سر جای خود بایستید یا به آرامی عقب نشینی کنید. خرس های سیاه معمولا از دور شدن سریع خطر، بدون مبارزه و درگیری خشنود می شوند. گاهی اوقات خرس سیاه در مقابله با خطر روی دوپای عقبی خود بلند می گردد که این کار به آن اجازه می دهد شما را بهتر ببیند و بوی شما را بهتر استشمام کند. خرس ها حس بویایی بسیار حساسی دارند که صد برای قوی تر از بویایی سگ است، ولی حس بینایی آن ها به این میزان قوی نیست. هرچند مطمئنا تا زمانی که شما خرس را می بینید، خرس هم شما را می بیند. ا

گر خرس روی پاهای عقب خود بلند شد، باز هم به حرف زدن و عقب نشینی آرام ادامه بدهید. اگر مسیری سربالایی در نزدیک شما هست، از آن بهره ببرید. با این کار به احتمال زیاد خرس گزینه آسان تر یعنی فرار را انتخاب خواهد نمود زیرا برای این حیوان سنگین وزن، تعقیب هدف در سربالایی مشکل است. در مواقع بسیار نادر مثل وقتی که بین یک خرس مادر و توله اش قرار گرفته اید، حیوان خشمگین با گوش های خوابیده و دهان باز، سرش را پایین می آورد و صدایی مشابه پارس کردن ایجاد می نماید. بیشتر وقت ها این حرکات صرفا نوعی نمایش برای ترساندن شما هستند. به عقب نشینی آرام ادامه بدهید. دویدن بزرگ ترین اشتباه ممکن است و تظاهر به مردن نیز مانع حمله خرس سیاه نمی گردد!

در تمام مدت برخورد استفاده از دوچرخه به عنوان سپر، اقدامی عاقلانه است. اگر خرس به شما نزدیک شد، سعی کنید با فریاد زدن، ایجاد سروصدا و پرتاب سنگ های کوچک آن را متوقف کنید. اگر به شما حمله کرد با تمام قوا و در صورت امکان، حفظ خونسردی با حیوان خشمگین مبارزه کنید. در برترین حالت، ترفندهایی که تا به امروز به کار برده اید، از شدت گرفتن درگیری جلوگیری می نمایند و قبل از وخیم تر شدن اوضاع، خرس سیاه از شما دور خواهد شد. در مناطقی که زیستگاه خرس هستند، در صورت امکان به صورت گروهی دوچرخه سواری کنید. تعداد نفرات بیشتر باعث وحشت خرس می گردد

خرس خاکستری

گشت وگذار با دوچرخه در زیستگاه خرس خاکستری (گریزلی)، فعالیتی بسیار خطرناک است. دوچرخه سریع و ساکت حرکت می نماید و به همین علت ممکن است ناگهان با یک خرس خاکستری بهت زده روبرو شوید که متوجه نزدیک شدن شما نشده است. چنین برخوردهای هیچ وقت عاقبت خوشی در پی ندارند، چراکه بهت زدگی خرس خاکستری می تواند فورا به خشم و واکنش تهاجمی تبدیل گردد.

اگر به هر علتی اصرار به عبور از زیستگاه خرس های خاکستری با دوچرخه دارید، این کار را به صورت گروهی انجام بدهید. علاوه بر این در مسیرهای پرپیچ وخم با سرعت زیاد حرکت نکنید و قبلی از هر پیچ کمی سروصدا ایجاد کنید. برخی از دوچرخه سوارهای حرفه ای در مسیرهای خطرناک با بستن یک زنگوله بزرگ به دوچرخه، دائما حضور خود را به حیوانات وحشی اعلام می نمایند.

اگر خرس خاکستری شما را تعقیب می نماید تا قبل از اینکه واقعا را شما نگرفته خودتان را به زمین نیندازید. اگر مجبور شدید به مردن تظاهر کنید، خود را به پهلو و در حالت جنینی روی زمین نیندازید. به رو دراز بکشید، دست هایتان را پشت گردن به هم قلاب کنید و تا جایی که ممکن است وزن خود را بر روی قسمت های میانی بدن متمرکز کنید تا خرس نتواند شما به پشت برگرداند. این کار می تواند جان شما را نجات بدهد. ممکن است خرس چند بار با پنجه به شما ضربه بزند و یا حتی شما را به آرامی گاز بگیرد ولی به احتمال زیاد بعدازاینکه مطمئن شد خطری برایش ندارید، شمارا رها خواهد نمود.

گربه های وحشی

شیر کوهی، پلنگ و سایر گربه های وحشی، شکارچی هایی مهاجم هستند و در صورت تحریک شدن، به انسان حمله می نمایند. البته این حیوانات معمولا از انسان کوچک تر هستند و می توان با واکنش مناسب آن ها را فراری داد. می توانید از یک ویژگی انسان که بیشتر حیوانات از آن بی بهره هستند، یعنی توانایی ایجاد صداهای مختلف، بهره ببرید.

با فریاد، غرش، جیغ و کلا هر نوع صدای بلند و دیوانه واری که حنجره قادر به فراوری آن است، حیوان مهاجم را بترسانید. دوچرخه را روی سرتان بالا ببرید و جست وخیز کنید. تا جای که ممکن است، خود را بزرگ و تهدیدآمیز نشان بدهید. مستقیم در چشمان حیوان مهاجم نگاه کنید و اجازه ندهید شما را به وحشت بیندازد. معمولا گربه های وحشی با مشاهده این رفتار عقب نشینی نموده و نهایتا فرار می نمایند.

غاز و قو

پرنده های بزرگ و تندخو مثل غاز و قو، می توانند لذت و تفریح یک روز خوب در طبیعت را به کلی از بین ببرند. قدرت منقار این پرندگان به حدی است که حتی می تواند استخوان های انسان را در هم بشکند. غاز و قو فقط در صورتی حمله می نمایند که تحریک شوند یا جوجه هایشان در معرض تهدید قرار بگیرند. اولین راه حل برای جلوگیری از تهاجم این پرندگان، نزدیک نشدن به آن ها است.

حمله این پرندگان معمولا بسیار سریع انجام می گردد و فرصت واکنش نشان دادن به شما نخواهد داد. ولی پایین آوردن سر و بال های گگردده و کمی متمایل به عقب ، نشانه دهنده تصمیم قطعی آن ها برای حمله است. با تماشا این علامت، اگر با دوچرخه هستید از آن به عنوان سپر بهره ببرید وگرنه با بیشترین سرعت ممکن از محل فرار کنید.

مار سمی

مارهای سمی در حالت طبیعی جانورانی مهاجم نیستند ولی اگر به هر علتی باعث غافلگیری یک مار شوید، واکنش آن برق آسا و مرگبار خواهد بود. به جز مار زنگی که با به ارتعاش درآوردن حلقه های شاخی رو دمش، حضور خود را اعلام می نماید، سایر مارهای سمی به محض احساس خطر، سر خود از زمین بلند نموده و آماده حمله می شوند. این حرکت به معنای آخرین اخطار است و برای پرهیز از خطر، باید آن را جدی بگیرید. در این موقعیت اگر خیلی به مار نزدیک بودید، با یک پرش سریع از آن فاصله بگیرید و بعد هم به عقب نشینی ادامه بدهید. مارهای سمی فقط به میزان طول بدنشان خود را پرتاب می نمایند که معمولا بیشتر از 1 متر نیست و افراد بزرگ سال این فاصله را با یک جهش معمولی طی می نمایند.

اگر در هنگام روبه رو شدن با مار، راه گریزی نداشته باشید، تنها گزینه پیش رو صبر کردن است. اگر در فاصله امنی نسبت به مار هستید، با خیال راحت روی زمین بنشینید و صبر کنید تا مار از بی خطر بودن شما مطمئن گردد و محل را ترک کند. اگر عجله دارید، می توانید با پرتاب سنگ و چوب، مار را فراری بدهید. دقت کنید که سنگ ها به مار اصابت نکند چراکه این کار باعث افزایش خشم و تحریک آن به حمله می گردد.

سایر حیوانات مهاجم

همواره برترین گزینه در برخورد با حیوانات وحشی مهاجم مثل راسو، سگ آبی، گوزن و ...، عقب نشینی آرام و دادن فرصت به آن ها برای فرار است. با احتیاط و خونسردی، می توانید از همه برخوردهای خطرناک در حیات وحش اجتناب کنید و در آغوش طبیعت، گشت وگذار لذت بخشی داشته باشید.