اضطراب جدایی در بچه ها - کوه سفید

اضطراب جدایی در بچه ها چیست؟

اضطراب جدایی، ترس بچه ها از دوری از والدین یا مراقبانشان است. بچه ها مبتلا به اضطراب جدایی ممکن است گریه نمایند یا به سختی والدین یا مراقبان خود را بغل نمایند. اضطراب جدایی یک بخش مهم از رشد بچه ها است. این مهم می تواند از حدود 8 ماهگی آغاز گردد و در نوزادان 14 تا 18 ماهه به اوج خود برسد. اضطراب معمولاً در اوایل کودکی به تدریج از بین می رود. این اضطراب جای نگرانی ندارد. بچه ها در این مرحله بیشتر آغاز به یادگیری می نمایند تا اضطراب خود را کاهش دهند. بنابراین این اضطراب ها از نقطه نظر بقا معنا پیدا می نمایند زیرا کودک یاد می گیرد که باید مستقل گردد.

تشخیص اضطراب جدایی در بچه ها معمولاً آسان است و اغلب با نشانه های زیر شناخته می گردد:

• وقتی بچه ها را ترک می کنید به سرعت شما را بغل می نمایند.
• بچه ها خیلی گریه می نمایند (عمدتاً از 6 ماهگی تا 3 سالگی).
• از رفتن به تختخواب بدون شما خودداری می نمایند.

علل اضطراب جدایی در بچه ها

همانطور که نوزادان رشد می نمایند، به نظر می رسد که احساسات و واکنش های آنها نسبت به دنیای اطراف به ترتیب قابل پیش بینی هستند. قبل از 8 ماهگی، نوزادان به درستی نمی دانند چه چیزی طبیعی و ایمن است و چه چیزی شاید خطرناک باشد. در نتیجه، به نظر می رسد موقعیت ها یا افراد تازه آنها را نمی ترسانند. بچه ها از 8 تا 14 ماهگی اغلب هنگام دیدار با افراد تازه یا بازدید از مکان های تازه دچار ترس می شوند.

بچه ها والدین خود را آشنا و امن می شناسند. وقتی از والدین خود جدا می شوند، احساس خطر و ناامنی می نمایند. اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی است که با آن کودک رشد می نماید. اضطراب بچه ها یاری می نماید تا یاد بگیرند که چگونه بر دنیای اطراف خود مسلط شوند. معمولاً زمانی که کودک حدود دو سال دارد، اضطراب کم کم به انتها می رسد. در این سن، بچه ها درک می نمایند که ممکن است والدین در حال حاضر دور از چشمشان باشند اما می دانند که آنها بعداً باز خواهند گشت. این موضوع طبیعی است و استقلال آنها را محک می زند.

برای غلبه بر اضطراب جدایی کارهای زیر را انجام دهید:

• در خانه احساس امنیت نمایند.
• به افراد دیگری غیر از والدین خود اعتماد نمایند.
• مطمئن شوند که والدین آنها باز خواهند گشت.

حتی پس از تسلط بچه ها بر این مرحله، اضطراب جدایی ممکن است در مواقع استرس زا بازگردد. بیشتر بچه ها در موقعیت های ناآشنا و اغلب زمانی که از والدین خود جدا می شوند، درجاتی از اضطراب جدایی را احساس می نمایند. وقتی بچه ها در موقعیت هایی مانند مراکز درمانی یا بیمارستان قرار دارند و تحت استرس مانند بیماری یا درد هستند، در پی امنیت، آسایش و محافظت از والدین خود خواهند بود. از آنجایی که اضطراب می تواند درد را تشدید کند، ماندن در کنار کودک تا حد امکان می تواند درد را کاهش دهد.

توصیه های مهم برای رفع کردن اضطراب جدایی در بچه ها

اگر فرزند شما از اضطراب جدایی رنج می برد، بهتر است از جدایی خودداری کنید. در عوض، کارهای زیادی وجود دارند که می توانید برای تشویق و یاری به فرزندتان انجام دهید که به توضیح زیر هستند:

• اگر کودک یا فرزند خود را در مکانی تازه می گذارید مانند خانه یکی از بستگان، مرکز نگهداری از بچه ها یا پیش دبستانی، زمانی را در مکان تازه با فرزند خود بگذرانید. اگر فرزند شما در مکانی امن با افراد آشنایی که به آنها اعتماد دارند رها گردد کمتر مضطرب خواهد شد.
• اجازه دهید کودک یا فرزند شما چیزی که دوست دارد مانند خرس عروسکی، بالش یا پتو را از خانه بردارد. این اشیاء به کودک شما یاری می نمایند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد و شما می توانید به تدریج وسایل کودک را حذف کنید تا او نبود آنها را درک کند.
• در خصوص اضطراب جدایی فرزند خود با مرکز مراقبت از کودک، پیش دبستانی یا مدرسه صحبت کنید. بعلاوه به آنها در خصوص کارهایی که برای یاری به فرزندتان انجام می دهید اطلاع دهید. به این ترتیب، افراد دیگر می توانند به طور مداوم از فرزند شما حمایت نمایند.
• با جدایی کوتاه از نوزاد یا کودک خود آغاز کنید. وقتی فرزندتان از جدایی راحت می گردد، می توانید به تدریج زمان جدایی را افزایش دهید.
• به فرزندتان بگویید چه زمانی می روید و چه زمانی برمی گشت. این مهم حتی برای نوزادان نیز مفید است. رفتن بدون خداحافظی می تواند اوضاع را بدتر کند. ممکن است نوزاد یا کودک شما وقتی متوجه گردد شما در اطراف نیستید، به شدت ناراحت شوند. دفعه بعد که آنها را ترک کردید ممکن است کنترل آنها سخت تر باشد.
• قبل از رفتن کودکتان را در یک فعالیت لذت بخش قرار دهید. برای مثال، کودک را برای بازی با عروسک تشویق کنید یا بازی با پلی استیشن گزینه خوبی است.
• هنگام خروج ظاهری آرام و شاد به چهره خود بدهید. اگر نگران یا غمگین به نظر می رسید، فرزندتان ممکن است فکر کند اینجا مکان امنی نیست و ممکن است ناراحت گردد.
• از انتقاد یا منفی نگری در خصوص مشکل جدایی فرزندتان بپرهیزید. برای مثال، از گفتن جملاتی مانند اینقدر بچه نباش خودداری کنید.
• با فرزندتان درباره ترس های جدایی کتاب بخوانید یا داستان بسازید. به عنوان مثال، روزی روزگاری، خرگوش کوچکی بود که نمی خواست خانه خود را ترک کند زیرا او از چیزی که ممکن است بیرون از لانه اش پیدا کند می ترسید! این داستان ممکن است به فرزند شما یاری کند که ترس جدایی تنها مختص او نیست و بقیه نیز آن را تجربه می نمایند.
• کوشش آگاهانه برای تقویت عزت نفس فرزندتان بسیار مهم است. برای او داستان هایی در خصوص شجاعت و قهرمانی بخوانید.

اضطراب اولین جدایی در کودک هنگام مدرسه رفتن

با رسیدن بچه ها به سن پیش دبستانی و مدرسه، کمتر محتمل است که آنها اضطراب جدایی داشته باشند. البته، همواره زمان هایی وجود دارند که بچه ها فقط می خواهند با شما باشند. اگر کودک شما به طور خاص و مرتب از جدا شدن از شما در زمان مدرسه ناراحت است، شاید اختلال اضطراب جدایی داشته باشد. حدود چهار درصد از بچه ها پیش دبستانی و بچه ها در سن مدرسه به این بیماری مبتلا می شوند.

اختلال اضطراب جدایی زمانی است که اضطراب فرزند شما تأثیرات زیر را ایجاد می نماید:

• در زندگی فرزند شما و زندگی خانوادگیتان تأثیر منفی دارد.
• شدیدتر از اضطراب سایر بچه ها هم سنش است.
• اضطراب او حداقل 4 هفته ادامه دارد.

در مقایسه با سایر بچه ها همسن، بچه های که اختلال اضطراب جدایی دارند اغلب ممکن کارهای زیر را انجام دهند:

• نگران آسیب تماشا بعد از جدایی هستند.
• از رفتن به مکان های مراقبت از کودک، پیش دبستانی یا مدرسه خودداری می نمایند.
• گریه می نمایند و منزوی هستند.
• از احساس بیماری در هنگام جدایی صحبت می نمایند.

اگر در خصوص اضطراب جدایی بچه ها خود نگران هستید، در پی یاری حرفه ای باشید. می توانید با موارد زیر آغاز کنید:

• معلم فرزند شما در پیش دبستانی یا مدرسه
• یک مشاور مدرسه
• پزشک عمومی یا متخصص اطفال
• مرکز بهداشت بچه ها

اضطراب جدایی در بچه ها چه مدت طول میکشد؟

مدت زمان اضطراب جدایی بسته به کودک و نحوه واکنش والدین فرق دارد. اضطراب جدایی در نوزادان از حدود 8 تا 9 ماهگی آغاز می گردد، بین 12 تا 24 ماهگی به اوج خود می رسد و ممکن است تا 3 سالگی کودک شما ادامه یابد. اما اضطراب در سنین بالا اختلال اضطراب نامیده می گردد. این نوع اضطراب ناشی از بیرون رفتن موقتی والدین، مدرسه رفتن یا موقعیت های دیگر رخ می دهد. در این زمان بهتر است به سراغ متخصص بروید.

در چه شرایطی باید از متخصص یاری گرفت؟

اگر کودک شما بعد از سه سالگی در موقعیت های مختلف دچار استرس و اضطراب می گردد، باید به متخصص مراجعه کنید. متخصص روانشناس بچه ها برترین گزینه برای ارائه یک برنامه درمانی پیروز است. به طور کلی، کودک شما ممکن است علائمی را نشان دهد که برای مدیریت اضطراب خود به یاری متخصص احتیاج دارد. این علائم شامل موارد زیر هستند:

• امتناع مداوم از مدرسه
• ترس یا نگرانی بیش از حد، حتی برای چیزهایی مانند ترک خانه
• شکایت منظم از احساس ناخوشی
• کناره گیری اجتماعی
• کج خلقی و بد اخلاقی
• استرس شدید و طولانی مدت

کلام آخر

در این مقاله از خبرنگاران به آنالیز اضطراب جدایی در بچه ها پرداختیم. گذراندن زمان دور از فرزند کوچکتان می تواند برای هر دوی شما دردناک باشد. اما گاهی اوقات خداحافظی می تواند باعث ایجاد احساس نگرانی و ناراحتی در کودک شما گردد و برخی مواقع برای کودک شما حتی موضوعی خوب و سازنده تلقی می گردد. اضطراب جدایی بخشی طبیعی از رشد کودکی است. بیشتر نوزادان و بچه ها نوپا در سال های اولیه اضطراب را تجربه می نمایند. اما نکته مهم این است که اقداماتی را برای مدیریت اضطراب جدایی در بچه ها انجام دهید تا بتوانید در رشد آنها تأثیر مثبتی ایجاد کنید.