راهبردهایی برای کاهش انتقال کروناویروس در فضاهای بسته - کوه سفید

به گزارش خبرنگاران از ایسنا، ماسک زدن، رعایت فاصله اجتماعی و دوری از تجمعات، راهبردهایی هستند که باید برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کووید 19 رعایت شوند. در حالی که دنیا در انتظار یک واکسن ایمن و موثر است، این دستورالعمل های مربوط به بهداشت عمومی برای کنترل همه گیری کووید 19 توصیه می شوند. در هر حال با سرد شدن هوا، مردم مجبور هستند زمان بیشتری را در فضاهای بسته بگذرانند و همین موضوع موجب می گردد که پیشگیری از انتقال بیماری، چالش برانگیزتر باشد.

پژوهشگران، آنالیز های بسیاری را برای ارزیابی هواپویش یا آیرودینامیک (Aerodynamics) بیماری های عفونی انجام داده اند.

نتایج این آنالیز ها، راهبردهایی را برای کاهش خطر ارائه می دهد که بر درک دقیق نحوه ترکیب ذرات عفونی با هوا در فضاهای بسته مبتنی است.

پژوهش هایی که در ابتدای همه گیری انجام شدند، بر نقش قطرات ناشی از سرفه و عطسه در انتقال بیماری تمرکز داشتند.

با وجود این، نتایج آنالیز ها نشان می دهند که انتقال ذرات ریز به واسطه فعالیت های روزمره و از طریق هوا نیز ممکن است یک جهت خطرناک برای آلودگی باشد.

برای مثال، در ماه مارس، 53 خواننده از میان 61 خواننده در ایالت واشنگتن، پس از یک تمرین کر گروهی دو ساعته آلوده شدند.

نمونه دیگر که در در استان چجیانگ چین رخ داد، در میان مسافران یک اتوبوس بود. از میان 67 مسافری که دو ساعت در یک اتوبوس با یک فرد آلوده به ویروس کووید 19 گذراندند، نتیجه آزمایش 24 نفر مثبت اعلام شد.

ویلیام ریستنپارت، مهندس شیمی دانشگاه کالیفرنیا در آنالیز های خود دریافت هنگامی که افراد با صدای بلند صحبت می نمایند یا آواز می خوانند، تعداد ذرات ریز منتشر شده بیشتر از زمانی است که با صدای معمولی صحبت می نمایند. آنالیز ها نشان داد که ذرات فراوری شده هنگام فریاد زدن، بسیار بیشتر از تعداد ذرات فراوری شده در هنگام سرفه کردن است. پژوهشگران در آنالیز خوکچه هندی دریافتند که آنفلوآنزا می تواند از طریق ذرات آلوده غبار منتقل گردد. پژوهشگران باور دارند که اگر این موضوع در خصوص کروناویروس نیز درست باشد، اشیایی که غبار آلوده را منتشر می نمایند نظیر دستمال کاغذی نیز می توانند خطرناک باشند.

آبیشک کومار، پژوهشگر دانشگاه کلرادو بولدر و همکارانش، بر نحوه گسترش ویروس طی اجرای موسیقی تمرکز کردند. آنها به آنالیز نتایج آزمایش هایی پرداختند که برای اندازه گیری میزان انتشار ذرات هوایی توسط نوازندگان طراحی شده اند.

جین هتزبرگ، از پژوهشگران این پروژه گفت: در ابتدای پژوهش، همه نگران فلوت بودند اما آنالیز ها نشان داد که فلوت، ذرات چندانی فراوری نمی کند. از سوی دیگر، سازهایی مانند کلارینت و ترومپت که دارای سطوح مرطوب و مرتعشی هستند، مستعد فراوری ذرات معلق در هوا هستند. خبر خوب این است که این ذرات، قابل کنترل هستند. با گذاشتن یک ماسک جراحی روی دهانه خروجی این سازها، میزان ذرات هوایی کاهش می یابد تا به میزان ذراتی که با صدای طبیعی منتقل می شوند، برسد.

رویان هه، پژوهشگر دانشگاه مینه سوتا و همکارانش، راهبرد مشابهی را در کاهش ذرات مورد آنالیز قرار دادند. اگرچه سطح ذرات هواپخش فراوری شده توسط نوازندگان و سازهای مختلف متفاوت است، آنها به ندرت بیشتر از یک فوت منتشر می شوند. آنها یک مدل جایگاه حساس به بیماری های همه گیر را برای ارکسترهای زنده طراحی کردند و محل قرار دادن فیلترها و مخاطبین را نیز معین کردند تا میزان خطر را کاهش دهند.

در حالی که اکنون بسیاری از کارمندان در خانه کار می نمایند، کارفرمایان در جستجوی یافتن راهی هستند تا با حفظ فاصله اجتماعی، به بازگشایی محل کار خود بپردازند.

کلبی کرامر و جرالد وانگ، پژوهشگران دانشگاه کارنگی ملون با یاری شبیه سازی دوبعدی، شرایطی را شناسایی کردند که می تواند از ازدحام در فضاهای بسته مانند راهروها پیشگیری کند.

رفتن به ساختمان های اداری و خروج از آنها با خودروهای سواری نیز می تواند خطر عفونت را ایجاد کند.

کنی بروئر، پژوهشگر دانشگاه براون و همکارانش، شبیه سازی هایی را براساس نحوه حرکت هوا میان اتاق خودروها انجام دادند تا راهبردهایی برای کاهش میزان عفونت ارائه دهند.

آنالیز های آنها نشان می دهد که اگر هوا در نقاطی دور از مسافران به اتاق خودرو وارد و از آن خارج گردد، ممکن است خطر انتقال کاهش یابد.

به گفته پژوهشگران، در خودروهای سواری بهتر است که بعضی از شیشه ها بالا و بعضی پایین باشند تا خطر انتقال کاهش یابد.

مارتین بازانت و جان بوش، ریاضیدانان دانشگاه ام.آی.تی (MIT)، دستورالعمل های ایمنی جدیدی را براساس مدل های کنونی انتقال بیماری از هوا ارائه داده اند تا بالاترین سطح انتقال را در محیط های بسته شناسایی نمایند.

دستورالعمل های آنها، به معیاری موسوم به زمان قرار دریافت در معرض تجمع بستگی دارد که با ضرب کردن تعداد افراد یک اتاق در مدت زمان قرار دریافت در معرض آلودگی معین می گردد.

بالاترین میزان انتقال، به اندازه و میزان تهویه اتاق، پوشش صورت حاضران، عفونی بودن ذرات هوایی و سایر عوامل بستگی دارد.

پژوهشگران برای سهولت بخشیدن به اجرای این طرح، با قاسم خان، مهندس شیمی این دانشگاه (MIT) همکاری کردند تا اپلیکیشنی را ارائه دهند که میزان انتقال را تخمین می زند.

پژوهشگران باور دارند که داشتن درک بهتری از نحوه حرکت ذرات آلوده در اتاق می تواند به ارائه راهبردهای هوشمندانه تری برای کاهش میزان انتقال یاری کند.