پرسپولیسی هستم و الگویم تراشتگن - کوه سفید

به گزارش خبرآنلاین، وقتی درباره حضور یک دروازه بان ایرانی در اسپانیا بحث می شود همه یاد امیر عابدزاده می افتند که دو فصل اخیر عضو تیم پونفرادینا اسپانیا بوده است. با این حال عابدزاده تنها کننده گلر های ایرانی در فوتبال اسپانیا نیست؛ حالا یک سالی می شود زهرا لطف آبادی، دروازه بان فوتسال زنان هم راهی اسپانیا شده و در همین مدت کم توانسته توانایی های خودش را نشان دهد. او هفته گذشته با تیم اتلتیکو تورکال اسپانیا به مقام قهرمانی لیگ دسته یک فوتسال اسپانیا رسید و امیدوار است با پیروزیت در بازی های پلی آف همراه با تیمش راهی بالاترین سطح مسابقات باشگاهی فوتسال زنان اسپانیا شود.

لطف آبادی که با رویای تبدیل شدن به بهترین دروازه بان فوتسال دنیا راهی اسپانیا شده، درباره آخرین شرایطش در این کشور، تفاوت های فوتسال ایران و اسپانیا و سختی هایی که کشیده صحبت کرد که در ادامه آمده است:

اول از همه قهرمانی در مرحله گروهی فوتسال اسپانیا را تبریک می گویم. کمی در خصوص آخرین شرایطی که در اسپانیا داری و عملکردت در این فصل بگو.

در اسپانیا چهار گروه چهارده تیمی داریم که هفته گذشته ما آخرین بازی را انجام دادیم و توانستیم با 66 امتیاز قهرمان شویم. با تیم دوم گروه 12 امتیاز هم اختلاف داشتیم. الآن به مرحله پلی آف رسیده ایم که چهار تیم قهرمان هر گروه در آن قرار دارند و 3 تیم به لیگ دسته یک که بالاترین سطح لیگ اسپانیاست صعود می کنند.

چی شد که اصلا راهی فوتبال اسپانیا شدی؟ از چه تیم هایی پیشنهاد داشتی؟

من سال 2018 با تیم ملی در تورنمنت روسیه شرکت کردم. در آن مسابقات ایران، روسیه، پرتغال و اسپانیا حضور داشتند و با عملکرد خوبی که داشتم بهترین گلر آن مسابقات شدم. اعضای کادر اسپانیا معرف من بودند و با پیگیری های خودم و معرفی آن ها با سالا ساراگوسا قرارداد بستم.

آن اوایل حضورت سخت نبود؟ چطور توانستی جا بیفتی و چه سختی هایی داشتی؟

چرا خیلی سخت بود. به خاطر اینکه تفاوت فرهنگی داریم و هر کسی سرش در کار خودش بود و توجهی به اینکه خارجی هستم، نداشتند. اینکه مثلا بگویند تو خارجی هستی و به چه چیزی نیاز داری و بخواهند کمک کنند نبود. مردم اسپانیا خیلی خوب هستند متاسفانه در تیمی که من حضور داشتم کمی شرایط سخت و سخت بود. مشکل زبان هم بود به خصوص که اصلا به انگلیسی تسلط نداشتم. من سعی می کردم زبان اسپانیایی یاد بگیرم.

الان چقدر زبان اسپانیایی بلدی؟ با توجه به پستت لازم است خیلی با بازیکنان در زمین صحبت کنی و بلد بودن زبان تاثیرگذار است.

الآن خدا را شکر خیلی بهتر شده و می توانم ارتباط برقرار کنم. چون واقعا لازمه کارم است. هم برای روحیه و دوام آوردن در تیم و هم برای ارتباط گرفتن با سایر بازیکنان در زمین و خارج زمین خیلی تاثیرگذار است و در روند اعتماد به نفس من هم خیلی موثر است. به خصوص برای من که دروازه بان هستم و خیلی نیاز دارم اعتماد به نفسم بالا باشد.

مهم ترین هدفت از لژیونر شدن چه بوده است؟

واقعا این بود که بتوانم کاندیدای بهترین ها باشم و بهترین دروازه بان دنیا شوم. هر سال نامزد هایی از هر کشور انتخاب می شوند، ولی بهترین ها بین اسپانیا و پرتغال است. اینکه لزیونر شوم تنها راهی بود که می توانستم در بین نامزد ها قرار بگیرم و توجه بقیه را نسبت به خودم جلب کنم. امسال خب سال اول من بود و به چیزی که می خواستم نرسیدم. شرایط سخت است، ولی الآن مسلط تر شدم و می دانم که باید چیکار کنم.

رئال مادرید و بارسلونا هم در فوتسال زنان تیم دارند؟

نه در فوتسال زنان تیم ندارند و فقط در فوتبال هستند. اگر هم تیمی داشته باشند در لیگ نیستند و فقط به صورت آکادمی فعالیت دارند.

شرایط قرارداد ها در آنجا چطور است؟ چقدر با فوتسال ایران تفاوت دارد؟ هم از نظر مبلغ هم مفاد و شرایط قرارداد بازیکنان.

خیلی تفاوت زیادی ندارد و شاید فقط یک پله فرق داشته باشد. اینجا به صورت ماهانه پرداخت می شود و نیازی نیست بازیکن دنبال مربی و مدیرعمل بدود که بگوید پول لازم دارد. اینجا خوشبختانه سر وقت پرداخت می کنند. اینجا هم البته بعضی تیم ها مثل تیم قبلی خودم ساراگوسا هستند که من هیچ دریافتی نداشتم و هرچی که داشتم را خودم خرج می کردم. در اروپا یک قانونی هست که بازیکن هزینه ایاب و ذهاب و خوراکش با خودش است و فقط به صورت ماهیانه حقوق می گیرد و از عهده باشگاه خارج است. در ایران، ولی اینطوری نیست و هزینه خورد و خوراک و ... با باشگاه است. البته اینجا مبالغ بالاتر بوده و طبیعی است که با بازیکن باشد.

اخیرا حسین طیبی و مسلم اولادقباد در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسیدند. چقدر امید داری که روزی بتوانی عناوین اروپایی را هم کسب کنی؟

واقعا افتخار بزرگی بود و اینجا وقتی می گویم ایرانی هستم بلافاصله از حسین طیبی و بقیه بازیکنان نام آورده می شود. برای من باعث افتخار است که آن ها را می شناسند و از آن ها حساب می برند. کلا در سطح اروپا حساب ویژه ای روی ایرانی ها باز می کنند.

به نظر خودت سطح فوتسال زنان ایران با اسپانیا چقدر فاصله دارد؟

با توجه به تجربه خودم می توانم بگویم ما بازیکنان خیلی تکنیکی داریم. بازیکنانی که شاید در اروپا مشابه تکنیک آن ها نباشد، ولی در بحث تاکتیک همیشه خیلی ضعیف بوده ایم. مربیانی داریم که در طول فصل خیلی سعی می کنند شرایط تاکتیکی تیم را بهبود ببخشند، ولی در ایران فقط چند تیم هستند که می توانند تاکتیک خوبی داشته باشند. بقیه با خلاقیت بازیکنان نتیجه می گیرند. ما در تاکتیک فوق العاده ضعیف هستیم و در این قسمت باید کار کنیم تا بتوانیم مقابل تیم های بزرگ بایستیم و فقط دفاع نکنیم. این به مرور می تواند فاصله ما را با آن ها کم کند. ما اگر از نظر تاکتیکی بتوانیم خودمان را بالا بکشیم فکر نکنم تفاوت زیادی با تیم هایی مثل اسپانیا داشته باشیم.

نکته عجیب این بود که به تیم ملی دعوت نشدی. ماجرا چیست؟ چقدر امید داری با درخشش در اسپانیا به تیم ملی برگردی؟

از قبل حضور در اسپانیا دعوت نمی شدم. بعد از آخرین اردو در سال 2018 ما چند سال تیم فوتسال زنان نداشتیم و همه چیز خاموش بود و اردو و سرمربی و مسابقه نداشتیم. بعد از آن منتظر برگزاری اردو بودیم. من با اینکه در ایران بودم و درخشش خوبی هم در تیمم داشتم به تیم ملی دعوت نمی شدم. هیچوقت هم دلیل آن را متوجه نشدم و دلیلش را هم پیگیری نکردم. سرمربیگری سلیقه ای است و حتما در سلیقه مربی نبودم و احترام می گذارم. هر بازیکنی با امید و آرزو تلاش می کند مزد زحماتش را بگیرد، ولی بعضی وقت ها بی انصافی های بزرگی در حقش می شود. من هم جدا از هر کسی از این قضیه مستثنی نبودم و شامل حالم شد.

شرایط تمرین و امکاناتی که در لیگ اسپانیا داری چقدر با ایران تفاوت دارد؟

شرایط اینجا فرق دارد. ما 2-3 روز اول هفته و صبح و بعد از ظهر تمرین داشتیم و اینجا شاید تمرینات تکراری باشد، ولی خیلی روی تاکتیک کار می کنند و بدنسازی را هم قبل از شروع فصل بیشتر کار می کنند و در طول فصل فقط یک روز در هفته تمرین بدنسازی داریم. بیشتر تمرکز روی کار تاکتیکی و کرنر و اوت است.

چیکار کنیم تا فوتسال زنان ما پیشرفت کند؟

امسال اتفاقات خوبی در سوپرلیگ فوتسال ایران رخ داد. اینکه خیلی از مسابقات پخش زنده می شود و خودم هم نگاه می کردم که حس خیلی خوبی بود. همین که در بازی ها را آنلاین می بینیم و رسانه ها پوشش خبری دارند می تواند اسپانسر جذب کند و می تواند استعداد های ما را به کل کشور نشان دهد. پیشرفت ما می تواند در قسمت تاکتیکی باشد که به همت بچه ها و مربیان نیاز دارد. رسانه ها هم خیلی می توانند در بحث جذب اسپانسر کمک کنند تا مبالغ بالاتری دریافت شود. مبلغ قرارداد بازیکنان فوتسال زنان با مردان اصلا قابل مقایسه نیست، ولی خب نسبت به مبلغی که در فوتبال زنان پرداخت می شود هم خیلی ناچیز است. امیدوارم این موضوع حل شود.

استقلالی هستی یا پرسپولیسی؟

من پرسپولیسی هستم، ولی خیلی فرصت نمی کنم بازی ها را ببینم و بیشتر نتایج را دنبال می کنم.

الگوی خودت بین گلر های فوتبال و فوتسال خارجی و داخلی کیست؟

من در شروع کارم خیلی دسترسی به همه چیز نداشتم و بیشتر کلیپ های مصطفی نظری را نگاه می کردم و از ایشان یاد می گرفتم. الگو های من تراشتگن، دروازه بان بارسلونا و دیداک گلر فوتسال بارسا هستند. معمولا همه گلر ها را دنبال می کنم و تلاشم این است از همه یاد بگیرم.

آن زمان که می خواستی وارد فوتسال شوی واکنش خانواده ات چه بود و چقدر حمایت کردند؟

خیلی به من کاری نداشتند و به تصمیماتم احترام می گذاشتند، ولی خب به خاطر زمان تمرین که 2 تا 4 بعد از ظهر بود و ساعت خطرناکی محسوب می شد، مادرم کمی مخالفت داشت. ولی وقتی در حیاط را قفل می کرد و من از بالای در می پریدم و به باشگاه می رفتم متوجه شد نمی تواند جلوی من را بگیرد و چیزی بود که آلوده اش شده بودم و باید آن را ادامه می دادم.

از اول در فوتسال بودی یا فوتبال هم بازی کردی؟

من اول فوتسال کار می کردم و در تیم ملی فوتبال هم بودم، ولی همیشه مسابقات و تمریناتم در فوتسال بوده است.

به نظر خودت الان چه موانعی مقابل دخترانی که می خواهند وارد فوتسال شوند وجود دارد؟

به نظرم تنها مانع بحث هزینه هاست. هزینه باشگاه ها، ورودی تیم ها و البسه و کفش زیاد است. به نظرم این باعث می شود خیلی ها نتوانند وارد فوتسال شوند. امیدوارم این داستان ها زودتر حل شود و بتوانیم استعداد هایی که در ایران وجود دارند دیده شوند.

حرف پایانی؟

شاید همه از بیرون فکر کنند باید با پارتی بازی به جایی رسید و باید کسی هوایت را داشته باشد، ولی من می توانم بگویم گرچه این مسائل وجود دارد، ولی بدون آن هم می توان پیروز شد و من نمونه شاخص آن هستم که خودم را به اینجا کشاندم. ممنون از شما.