علائم اضطراب در بچه ها و روش های مقابله با آن - کوه سفید

نگرانی های رایج دوران کودکی

چند علت رایج وجود دارد که باعث نگرانی و اضطراب بچه ها در سنین مختلف می گردد. موقعیت های نو، وظایف چالش برانگیز و حتی افراد ناآشنا می توانند هر از چند گاهی منجر به ترس و اضطراب در بچه ها شوند.

• نوزادان 7 تا 9 ماه: اضطراب اجتماعی تجربیات طبیعی هستند و برطرف می شوند.
• بچه ها پیش دبستانی: ترس از تاریکی، هیولا ها، حشرات و حیوانات
• بچه ها در سن مدرسه: ترس از ارتفاع یا طوفان
• بچه ها و نوجوانان بزرگتر: اضطراب مدرسه و دوستان

مواردی که گفته شد از علائم اضطراب بچه ها هستند و در دوران کودکی طبیعی است و معمولا با بزرگتر شدن کودک به خودی خود کاهش می یابند.

علائم و نشانه های بچه ها مبتلا به اضطراب

به همان مقدار که داشتن اضطراب رایج است، برای بچه ها نیز اختلالات اضطرابی رایج است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری اعلام نموده است که که 9. 4 درصد از بچه ها بین سنین 3 و 17 دارای اضطراب قابل تشخیص هستند.

علائم اضطراب در بچه ها می تواند یک یا چندتا از موارد زیر باشد.

• خشم یا پرخاشگری
• اجتناب از موقعیت های خاص
• شب ادراری
• تغییرات در اشتها
• خستگی
• در مدرسه دچار مشکل شدن
• سردرد
• تحریک پذیری
• تنش عضلانی
• عادات عصبی مانند جویدن ناخن
• کابوس ها
• امتناع از رفتن به مدرسه
• بی قراری
• کناره گیری اجتماعی
• دل درد
• مشکل در تمرکز
• مشکل در خواب (بی خوابی)

نوع علائم با توجه به ماهیت اضطراب بچه ها می تواند متفاوت باشد. بعضی از ترس ها (مانند اضطراب اجتماعی یا فوبیا) ممکن است به وسیله موقعیت ها، اشیا یا اتفاق خاص ایجاد شوند. انواع دیگر اضطراب مانند اختلال اضطراب فراگیر یا اختلال هراس می تواند علائم بسیار بیشتری داشته باشد. ترس های عادی دوران کودکی مانند ترس از تاریکی یا دوری از والدین می تواند در سن های بالاتر نیز باقی بمانند.

11586530

انواع اضطراب دوران کودکی

بچه ها نیز مانند بزرگسالان می توانند اختلالات اضطرابی دیگری داشته باشند که از اضطراب جدایی و اختلال وسواس فکری-اجباری تا حملات پانیک را شامل می گردد. تشخیص بعضی از علائم اضطراب بچه ها آسان تر و بعضی کمی سخت تر است. بعضی از انواع مختلف اضطراب دوران کودکی شامل موارد زیر است.

اضطراب جدایی

اضطراب جدایی شامل ترس زیاد از جدا شدن از والدین است. این نوع اضطراب در بچه ها خردسال رایج است اما معمولا در حدود 3 یا 4 سالگی کاهش می یابد. امتناع از رفتن به مدرسه نیز جزو همین اضطراب است.

اختلال اضطراب فراگیر

در اختلال اضطراب فراگیر کودک باید شواهدی از ترس و نگرانی بیش از حد را (که می تواند مانند علائم بالا ظاهر گردد) به مدت شش ماه یا بیشتر داشته باشد و باید به وسیله بیش از یک چیز مانند مضطرب بودن در خصوص مدرسه، ورزش، کار و دوستان تحریک گردد. بعلاوه کودک مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در کنترل احساس نگرانی خود دچار مشکل می گردد. به عنوان مثال این بچه ها ممکن است به علت نخوابیدن تحریک پذیر باشند و در حفظ دوستان خود با مشکل روبرو شوند یا به علت عدم تمرکز نمرات آن ها کاهش یابد.

فوبیای خاص

بچه ها علاوه بر اختلال اضطراب فراگیر می توانند فوبیای خاص تری نیز داشته باشند. محرک های بسیار خاصی مانند رعد و برق، عنکبوت، تنها ماندن یا رفتن به استخر و غیره می تواند باعث فوبیا و اضطراب بچه ها گردد. این بچه ها ممکن است گریه نمایند و به والدین خود بچسبند. خوشبختانه بیشتر بچه ها دچار این نوع اختلال اضطراب می شوند.

اختلال وسواس فکری عملی

بچه ها مبتلا به OCD ممکن است افکار مزاحم مکرر (وسواس گونه) در خصوص چیز های خاصی با رفتار های تکراری یا اعمال ذهنی مانند شستن زیاد دست ها، آنالیز مکرر چیز ها، یا تکرار کلمات یا عبارات خاص داشته باشند.

پانیک اتک

حملات پانیک می تواند نشانه ای از سایر اختلالات اضطرابی باشد یا می تواند نشان دهنده اختلال پانیک باشد. حملات پانیک و اختلال هراس اگرچه در بچه ها غیرمعمول است، اما در سنین بالاتر و نوجوانی شایع تر می شوند. تعریف حمله پانیک علاوه بر ترس یا ناراحتی شدید باید بیش از چهار تا از علائم زیر را شامل گردد.

• احساس غیرواقعی بودن یا جدا شدن از خود (شخصیت زدایی)
• درد قفسه سینه
• لرز یا گرگرفتگی
• سرگیجه
• احساس خفگی
• ترس از دست دادن کنترل
• احساس تنگی نفس
• حالت تهوع یا درد شکم
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن (پارستزی)
• تپش قلب یا ضربان قلب سریع
• تعریق
• تکان دادن

اختلال هراس جزو اضطراب بچه ها است و به این معنی است که کودک از داشتن حملات پانیک بیشتر می ترسد و آغاز به اجتناب از موقعیت ها، فعالیت ها، افراد و مکان هایی می نماید که احساس می نماید ممکن است باعث حمله پانیک گردد. با این حال در اختلال هراس حملات پانیک اغلب غیرمنتظره هستند و ممکن است زمانی اتفاق بیفتند که انتظارش را ندارید، مانند زمانی که در حال استراحت، راه رفتن و حتی خواب هستید.

سکوت انتخابی

از بین تمام اختلالات اضطراب در بچه ها سکوت انتخابی شاید یکی از مواردی است که معمولا نادیده گرفته می گردد، زیرا مردم فکر می نمایند این بچه ها بسیار خجالتی هستند. بچه ها مبتلا به سکوت انتخابی در واقع از صحبت کردن امتناع می نمایند و فقط با اعضای نزدیک خانواده در خانه صحبت نمایند. اغلب در مدرسه یا در موقعیت های دیگر مضطرب می شوند و زمانی که از آن ها خواسته می گردد صحبت نمایند بسیار ناراحت می شوند.

اضطراب بچه ها احتیاج به درمان دارد

خوشبختانه اختلالات اضطرابی قابل درمان هستند. اگر علائم اضطراب بچه ها در فعالیت های عادی روزانه آن ها اختلال ایجاد می نماید، با متخصص اطفال، روانشناس کودک یا روانپزشک کودک صحبت کنید. برای بچه های سن مدرسه، یک مشاور هدایت مدرسه نیز می تواند مشاوره بدهد و در صورت احتیاج شما را به پزشک ارجاع دهد. دختران تقریبا دو برابر پسر ها اضطراب را تجربه می نمایند. از آنجایی که اضطراب در صورت درمان نشدن بدتر می گردد، کارشناسان پیشنهاد می نمایند که همه دختران 13 ساله و بالاتر باید از نظر اضطراب غربالگری شوند. اگر کودک شما مبتلا به اختلال اضطرابی است، درمان اولیه برای جلوگیری از بدتر شدن علائم و ادامه آن تا نوجوانی یا بزرگسالی توصیه می گردد.

روان درمانی با استراتژی های خاص برای برطرف ترس ها، نگرانی ها و اضطراب ها مانند درمان شناختی رفتاری، می تواند سودمند باشد. بیوفیدبک به افراد یاری می نماید تا افکاری را که باعث ایجاد احساس اضطراب و وحشت می شوند، شناسایی نمایند و هرگونه واکنش به آن احساسات (مانند رفتار های اجتنابی) را کشف نمایند. بچه ها مبتلا به اضطراب با تمرین می توانند یاد بگیرند که چرخه را متوقف نمایند. کار هایی وجود دارد که والدین می توانند در خانه انجام دهند تا به بچه ها یاری نمایند که یاد بگیرند چگونه احساسات خود را مدیریت نمایند. در موارد زیر این کار ها را شرح می دهیم.

• از آنچه فرزندتان می ترسد اجتناب نکنید. اجنتاب از ترس های کودک ممکن است باعث تسکین کوتاه مدت گردد، اما استفاده از اجتناب به عنوان یک مکانیسم مقابله، اضطراب بچه ها را تقویت می نماید و در طول زمان آن را بدتر می نماید.
• تکنیک های آرام سازی را به کودک یاد بدهید. به نگرانی های فرزندتان گوش دهید، اما مراقب باشید که این ترس ها را تقویت نکنید. درعوض به کودک خود یاری کنید تا تکنیک های آرام سازی را تمرین کند.
• به کودک خود یاری کنید تا ترس خود را تحمل کند. اجازه دادن به کودک برای قرار گرفتن تدریجی در معرض منبع ترس خود در حالی که از تکنیک های آرام سازی برای آرام کردن خود استفاده می نماید، می تواند به او یاری کند یاد بگیرد که چیزی برای ترس وجود ندارد.

کلام آخر

معمولا خردسالان هنگام کشف دنیا دچار ترس و اضطراب می شوند و این بخشی از رشد طبیعی تلقی می گردد. بیشتر بچه ها با بلوغ مغزی و کسب تجربه زندگی با ترس های خود مقاله می نمایند. با این وجود بچه های هستند که دچار اختلالات اضطرابی می شوند و درمان زود هنگام توصیه می گردد. روش هایی که والدین با اضطراب کنار می آیند می تواند بر نحوه برخورد بچه ها با ترس هایشان تاثیر بگذارد. والدین نباید وانمود نمایند که اضطراب ندارند، اما باید به بچه ها نشان دهند که اضطراب را می توان به طور موثر مدیریت کرد.

منبع: verywellmind